Vraag jij je als ouder ook wel eens af of jij je, volledig op prestatie gerichte, kind wel goed genoeg begeleidt/kunt begeleiden in het proces van mens zijn, waarbij opgeven, winnen en verliezen allemaal onderdeel zijn? Of de basis van jullie gezin wel stevig genoeg is of juist meer stevigheid nodig heeft?
Als ouder wil je er altijd kunnen zijn voor je kind wanneer dat nodig is. Het te allen tijde beschermen. De vraag is alleen of je dat doet door zoveel mogelijk aanwezig te zijn bij trainingen. Een reden, dat je vaak aanwezig wilt zijn, kan zomaar zijn dat jij als ouder het niet altijd eens bent met de keuzes of benadering van een trainer en/of coach richting jouw kind. Misschien wil je de trainingen juist volgen, zodat je daarna met je kind nog kan napraten over datgene wat jij hebt zien gebeuren.
TOPSPORT en COMMITMENT
Twee woorden die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Datgene waar jij je aan committeert bepaalt namelijk het resultaat dat je behaalt. Zowel op de lange als op de korte termijn.
Bovenstaande foto heb ik al een aantal keer voorbij zien komen op social media. Grappig? Ja, tot op zekere hoogte wel. Echter, gaven de meeste comments die eronder stonden me ook wel een beetje buikpijn.
Hoe kan het dat we het steeds met elkaar hebben over een pedagogisch verantwoord sportklimaat, verwijzend naar begrippen als autonomie, competentie en relatie, zonder ouders ten volle mee te nemen?
Dat ouderschap een ondergewaardeerd beroep is, realiseer ik me sinds ik zelf moeder ben. Tijd om daar voor eens en altijd korte metten mee te maken!
Ouderschap is namelijk topsport!
En…hét mooiste beroep van de wereld (ja ja, ook wel eens niet).
